Zwana również płonicą, szkarlatyna, swoimi objawami przypomina znacznie anginę. Najczęściej dotyka dzieci szkolne, szczególnie w okresie jesienno-zimowym.
Co prawda na płonicę (z ang. carlet fever, scarlatina) podatni są zarówno dorośli, jak i dzieci, nie mniej jednak choroba znacznie częściej dotyka dzieci w wieku szkolnym. Swoimi objawami przypomina anginę, jednak jeśli na ciele dziecka zauważymy jasnoczerwoną wysypkę pojawiającą się szczególnie w okolicy twarzy, pach i pachwin, możemy być pewni, że najprawdopodobniej cierpi ono na szkarlatynę.
Przyczyny szkarlatyny
Ocenia się, że w przypadku płonicy, jak i w przypadku anginy, za występowanie choroby odpowiedzialne są paciorkowce streptococcus. Z racji, że jest to choroba bakteryjna, zakaźna, aby się nią zarazić wystarczy kontakt z osobą chorą, a nawet osoba, która zakończyła już leczenie. Rozwijająca się w przeciągu od dwóch do pięciu dni choroba, najczęściej trwa około tygodnia do dwóch, choć w przypadku mniejszych dzieci czas trwania kataru i złego samopoczucia może przedłużyć się nawet do 6 tygodni.
Płonica i jej objawy
Przede wszystkim szkarlatyna, jak już było powiedziane, wykazuje podobne objawy do paciorkowatego zapalenia gardła, jak również do anginy. Uwagę rodzica powinna zwrócić szczególnie jasnoczerwona wysypka, jak również wymioty.
W przypadku szkarlatyny dodatkowymi objawami są:
- zaczerwienione i rozpulchnione gardło,
- wysoka gorączka sięgająca nawet powyżej 40°C,
- wzmożona łamliwość drobnych naczyń,
- język pokryty nalotem, by wraz z biegiem choroby zmienić kolor na malinowy,
- wysypka występująca na twarzy, obejmuje głównie policzki, pozostawiając bladą przestrzeń wokół ust i nosa, przybierającą kształt trójkąta (tzw. trójkąt Fiłatowa).
Po upływie od dwóch do trzech tygodni, w miejsce wysypki skórnej może pojawić się łuszczenie skóry. Jest to tzw. jej objaw retrospektywny.
Szkarlatyna i jej powikłania
W przypadku braku leczenia, bądź leczenia przeprowadzonego nieskutecznie, po ustąpieniu choroby mogą pojawić się powikłania. Możemy podzielić je na dwie grupy:
- wczesne, czyli te, które występują tuż po ustąpieniu choroby:
- kłębuszkowe zapalenie nerek,
- zapalenie ucha środkowego,
- ropne zapalnie węzłów chłonnych.
- późne:
- wady serca,
- gorączka reumatyczna,
- zapalenie stawów.
Diagnostyka szkarlatyny
Przede wszystkim w momencie wystąpienia wyżej wymienionych objawów, konieczną jest natychmiastowa wizyta u lekarza prowadzącego. Diagnoza zostaje podjęta na podstawie oględzin wysypki, badania osłuchowego, jak również wywiadu z rodzicami.
Dodatkowo o szkarlatynie świadczyć może:
- pozytywny wynik wymazu z gardła przeprowadzony na obecność paciorkowców,
- podwyższone w morfologii OB, wyższa ilość leukocytów, jak również ASO powyżej 1:200).
Leczenie szkarlatyny
Samo leczenie szkarlatyny opiera się przede wszystkim na kuracji antybiotykowej z grupy penicylin (trwa od 10 do 14 dni), a także na izolacji dziecka, które przez co najmniej tydzień/półtora powinno pozostać w domu.
