Angiografia fluoresceinowa jest badaniem oczu polegającym na wykonaniu zdjęć dna oka lub tęczówki. Nazwa badania wywodzi się od fluoresceiny – środka cieniującego podawanego pacjentowi przed wykonaniem badania.
W przebiegu angiografii fluoresceinowej zostaje uwidocznione krążenie w naczyniach siatkówki oraz błony naczyniowej. Badanie umożliwia okuliście sprawdzenie stanu nabłonka barwnikowego siatkówki oraz naczyń krwionośnych. Angiografia fluoresceinowa zapewnia bardziej dokładne zbadanie naczyń krwionośnych, niż wziernikowanie dna oka.
Przygotowanie i przeciwwskazania do badania
Badanie nie może być przeprowadzone u osoby, która jest uczulona na jakikolwiek składnik fluoresceiny. Po podaniu fluoresceiny może pojawić się nieostre widzenie oraz nadwrażliwość na światło. Okuliści zalecają, aby na badanie zabrać ze sobą okulary przeciwsłoneczne – przydadzą się po jego zakończeniu.
Przebieg badania
Przez około pięć sekund pacjentowi jest podawana fluoresceina, za pomocą strzykawki, dożylnie. Następnie pacjent siada przed kamerą do wykonywania zdjęć dna oka. Głowa i broda są oparte na podpórkach. W trakcie badania wystarczy zachować spokój, patrzeć przed siebie oraz trzymać głowę i oczy nieruchomo. Nie powinno się zmieniać pozycji głowy, ponieważ powoduje to nieostrość obrazu odbieranego przez kamerę. Badanie zazwyczaj trwa przez około 1 – 2 godziny. Po upływie doby substancja cieniująca zostaje wydalona z organizmu.
Jak są interpretowane wyniki badania?
Badanie pozwala na stwierdzenie, czy zachodzą przypadki hiperfluorescencji lub hipofluorescencji, które oznaczają stany patologiczne, wymagające dalszej diagnostyki. Hiperfluorescencja oznacza stan, w którym przecieki są widoczne jako nadmierne świecenie. Natomiast hipofluorescencja jest stwierdzana w razie występowania ciemnych plam oznaczających zablokowanie przepływu krwi.
Zakres zastosowania badania
Angiografia fluoresceinowa jest badaniem wykonywanym w celu zdiagnozowania niektórych chorób siatkówki lub błony naczyniowej. Tytułem przykładu można wskazać na retinopatię cukrzycową, obrzęk plamki, degeneracje plamki oraz nowotwory dna oka.