„Ludzie płacą lekarzowi za pracę, za serce pozostają mu winni.” Lucius Annaeus Seneca Minor

Zajście w ciążę po poronieniu

Jak wynika z badań naukowców z University of Aberdeen co piata ciąża kończy się poronieniem i niestety ryzyko rośnie z wiekiem. Poronienie jest powikłaniem ciąży, zakończonym obumarciem jaja płodowego. Następuje przed 22 tygodniem ciąży i kończy się wydaleniem obumarłego płodu. Straty tzw. małych ciąż następują po około 4-5 tygodniach, kiedy pęcherzyk ciążowy jest już widoczny w badaniu USG. Poronienie takie nie wymaga żadnej interwencji chirurgicznej i nie pozostawia żadnego śladu w macicy. Jest jednak dowodem pewnych nieprawidłowości, które mogą występować w czasie okołoowulacyjnym.

Jest to dowód, że komórki nie ulegają prawidłowym podziałom. Natura sama wybiera moment zakończenia ciąży, bo wcześniej czy później i tak by się ona nie udała, albo embrion obaczony byłby poważnymi wadami genetycznymi. W przypadku straty ciąż późniejszych interwencja medyczna jest niezbędna. Najpowszechniejszą przyczyną poronienia są wady genetyczne płodu. Lekarze wymieniają też zaburzenia autoimmunologiczne i hormonalne. Kolejną jest wiek – niestety kobiety coraz później zachodzą w ciążę i mają poważne problemy z jej utrzymaniem. Strata nienarodzonego dziecka jest traumatycznym przeżyciem dla każdej kobiety i jej najbliższych. Nie oznacza to jednak, że kobieta w przyszłości nie może się cieszyć zdrowym i licznym potomstwem.

Kiedy kolejna ciążą po poronieniu?

Organizm po poronieniu potrzebuje około czterech, sześciu tygodni, aby zacząć prawidłowo funkcjonować. Z fizjologicznego punktu widzenia kolejna ciąża jest możliwa po następnej owulacji. Jednak z psychologicznego punktu widzenia nie jest to takie proste. Kobieta i jej partner najpierw muszą przeżyć stratę i żałobę, a następnie przygotować się do kolejnej ciąży. Eksperci WHO podkreślają, że należy poczekać po poronieniu przynajmniej sześć miesięcy, zanim para ponownie zacznie starać się o dziecko. Polscy lekarze nie są tak bardzo rygorystyczni, jeżeli chodzi o terminy. Zalecają natomiast przeprowadzenie badań, zwłaszcza, kiedy kobieta przekroczyła trzydziesty rok życia. Chodzi głównie o to, by sprawdzić, czy wszystko jest w porządku z organizmem kobiety. Kolejna ciąża, która skończyłaby się poronieniem, może bowiem nadmiernie obciążyć psychicznie. Dlatego, po poronieniu, najpierw badania, a potem można już spokojnie planować kolejną ciążę albo usuwać przeszkody medyczne, które stoją jej na drodze.

Badania diagnostyczne po poronieniu

Decyzja o kolejnej ciąży powinna być poprzedzona badaniami. Przede wszystkim należy wykonać badania krwi. To podstawowe badania pozwoli wykazać ewentualne problemy z układem odpornościowym lub z hormonami. Ważne są też badania genetyczne. Celem badań jest wykrycie ewentualnych nieprawidłowości w budowie chromosomów. Dotyczy ono badania kariotypu z krwi obwodowej. Nieprawidłowości w kariotypie bywają powodem chorób genetycznych uniemożliwiających zajście w ciążę i przyczyniających się do poronień. Wynik badania jest dożywotni, ale absolutnie nie wyklucza, by para poczęła dziecko i by ono było zdrowe. Lekarze zlecają również badania przeciwciał w kierunku chorób infekcyjnych. Do chorób infekcyjnych, które mogą spowodować poronienie należą: chlamydioza, cytomegalia, różyczka, toksoplazmoza.

Przygotowanie do kolejnej ciąży

Dobrze, by kolejna ciąża przebiegała pod kontrolą lekarza. Monitorowanie ciąży przez lekarza jest niezbędne, kiedy kobieta:

  • ma powyżej 35 lat,
  • przeszła więcej niż jedno poronienie,
  • ma choroby, które mogą mieć wpływ na przebieg ciąży (np. cukrzyca),
  • leczyła niepłodność.

Przygotowanie do ciąży należy rozpocząć wcześniej poprzez prowadzenie zdrowego trybu życia, odpowiednią dietę (konieczne witaminy), przyjmowanie kwasu foliowego. Kobieta planująca zajście w ciążę powinna profilaktycznie przyjmować 0,4 mg kwasu foliowego dziennie. Ma to kolosalne znaczenie w profilaktyce wad cewy nerwowej u płodu. Truizmem jest oczywiście przypominanie o unikaniu alkoholu i nikotyny, ale i o tym należy wiedzieć. Przede wszystkim zaś potrzebny jest optymizm, spokój i pewność, że wszystko dobrze się ułoży. Ważne jest też psychiczne wsparcie ze strony partnera, któremu należy mówić o swoich obawach i lękach. Razem można pokonać wszystkie przeszkody.